Skazy krwotoczne
Małopłytkowości stanowią najczęstszą postać skaz krwotocznych. Dzieli się je na tzw. małopłytkowości centralne, wynikające z aplazji lub hipoplazji szpiku i zaburzeń dojrzewania oraz na tzw-. małopłytkowości obwodowe, spowodowane zwiększonym niszczeniem lub zużyciem oraz zaburzoną dystrybucją krwinek płytkowych. Najczęstszą postacią małopłytkowości jest tzw. małopłytkowość samoistna wywołana autoprzeciwciałami przeciwpłytkowymi. W leczeniu stosuje się kortykoterapię, immunosupresję oraz splenektomię. Kortykoterapia stanowi pierwszą metodę leczenia każdego przypadku małopłytkowości z objawami skazy krwotocznej. Zazwyczaj podaje się Prednison w dawce l?2 mg/kg/24 h. Po osiągnięciu poprawy dawki prednisonu powoli zmniejsza się. Kortykoterapia ma dwa mechanizmy działania: hamowanie wytwarzania przeciwciał przeciwpłytkowych i hamowanie aktywności makrofagów oraz fagocytozy płytek opłaszczonych przeciwciałami. Ustąpienie lub zmniejszenie skazy krwotocznej jeszcze przed wzrostem liczby krwinek płytkowych może wynikać z działania kortykosteroidów na naczynia krwionośne (zmniejszenie ich kruchości). Może to zależeć również od wzrostu liczby krwinek płytkowych, które jednakże zostają zużyte na ochronę i utrzymanie integralności naczyń i dlatego nie obserwuje się początkowo ich wzrostu we krwi.
