Wymioty ośrodkowe
Wymioty ośrodkowe występują wskutek bezpośredniego podrażnienia ośrodka wymiotnego, np. truciznami czy czynnikami mechanicznymi. Pojawiają się one w zatruciach (apomorfina), samozatruciach (ciąża, mocznica), chorobach zakaźnych (płonica, ospa), w guzach mózgu, wylewach krwawych do mózgu.
Wymioty zwykło się uważać za odruch obronny, doprowadzający do usunięcia treści żołądka zawierającej szkodliwe dla ustroju składniki. Jest to słuszne jedynie w pewnych przypadkach – np. wymioty po zjedzeniu nieświeżego mięsa mogą zapobiegać ciężkiemu zatruciu. Trudno jednak mówić o celowości odruchu wymiotnego w zapaleniu opłucnej czy wyrostka robaczkowego. Poza tym wymioty zwykle wycieńczają chorych, w nadciśnieniu mogą doprowadzić do pęknięcia naczynia tętniczego i wylewów krwawych (udary mózgu). Usunięcie z wymiotami dużej ilości kwaśnej treści żołądka może prowadzić do zasado- wicy i związanej z tym tężyczki. Obecnie nawet w celach leczniczych nie stosuje się prowokowania wymiotów, zastępując je bardziej oszczędzającym chorego płukaniem żołądka.
Osłabienie czynności ruchowych’ żołądka (atonia ventriculi) występuje w raku żołądka i bezkwaśnym nieżycie, w sympatykotonii, poza tym w tzw. rozstrzeni żołądka (gastrectasia). Dochodzi wówczas do zalegania treści pokarmowej, w żołądku.
