Niedomoga krazania

W przypadkach przewlekłej niedomogi krążenia ciśnienie może wrócić do wartości prawidłowych. W nadciśnieniu z towarzyszącymi objawami ze strony mózgu lub nerek utrzymuje się przeważnie bardzo wysokie ciśnienie. Niniejszy podział jest podstawą doboru leków. Należy jednak podkreślić dość znaczne różnice poglądów na temat stosowania różnych grup leków w poszczególnych okresach choroby nadciśnieniowej. Leki stosowane w chorobie nadciśnieniowej mają na ogół złożony mechanizm działania. Można je klasyfikować, biorąc pod uwagę podstawowy mechanizm hipotensyjny. Do pierwszej grupy można zaliczyć leki o przeważającym ośrodkowym mechanizmie działania (np. klonidyna) lub mechanizmie łączącym działania ośrodkowe i obwodowe (pochodne alkaloidów sporyszu hydrazynoftalazyny, metyldopa). Grupę następną stanowią leki działające obwodowo w wyniku hamowania czynności neuronów współczulnych (leki sympatykolityczne) lub blokujące receptory adrenergiczne (CT-adrenolityki, a także P-adrenolityki). Niektóre leki wpływają bezpośrednio rozkurczające na mięśnie gładkie naczyń (działanie takie wykazują m.in. pochodne hydrazynoftalazyny, metyloksantyny, nitroprusydek sodowy). W patogenezie nadciśnienia ważną rolę odgrywa stan napięcia ośrodkowego układu nerwowego.